Zaburzenia erekcji są problemem, który według różnych badań może występować nawet u 50% mężczyzn – choć liczby te trudno oszacować ze względu na znaczną stygmatyzację tego problemu oraz niechęć pacjentów do diagnozowania go. Zaburzenia te mogą jednak być sygnałem rozwoju innych chorób oraz istotną informacją dla pacjenta oraz lekarza, aby zadbać o stan układu krwionośnego oraz wprowadzić zmiany w trybie życia. Współcześnie istnieją liczne schematy leczenia, pozwalające na pozbycie się lub choć częściowe zmniejszenie zaburzeń erekcji, a w efekcie podniesienie jakości życia seksualnego pacjenta.
Mianem zaburzeń erekcji określa się szeroką grupę zaburzeń funkcji seksualnych, do których należą między innymi: zaburzenia libido, zaburzenia podniecenia, zaburzenia orgazmu oraz zaburzenia erekcji. Pierwszym krokiem w terapii zaburzeń erekcji jest określenie przyczyn ich występowania. Warto rozpocząć od określenia, jak często oraz od jak długiego czasu występują problemy z erekcją. Jeśli są to zdarzenia incydentalne, nie są one powodem do zmartwień i najczęściej wynikają ze zmęczenia, pogorszenia stanu psychicznego bądź czynników zewnętrznych. Jeśli jednak kłopoty z erekcją trwają dłużej niż 6 miesięcy oraz powodują problemy z utrzymaniem erekcji umożliwiającej odbycie satysfakcjonującego stosunku płciowego co najmniej w 25% przypadków, można stwierdzić występowanie zaburzeń erekcji.
Często panuje przekonanie, iż występowanie zaburzeń erekcji wraz z wiekiem jest normalnym zjawiskiem. Jest to tylko po części prawda; zaburzenia te mogą bowiem być znakiem występowania chorób układu krwionośnego, cukrzycy bądź innych chorób, dlatego też problem ten powinien zostać zgłoszony lekarzowi pierwszego kontaktu. Co więcej, w licznych przypadkach zaburzenia erekcji występują nawet 2 lata przed pojawieniem się chorób krążenia, dlatego też mogą być cennym wskaźnikiem, iż należy wdrożyć działania mające na celu wzmocnienie układu krwionośnego oraz poprawę ogólnego stanu organizmu.
